Emotionally Focussed Therapie (EFT) is een model voor relatietherapie.
De grondlegger hiervan is de Canadese hoogleraar in de klinische psychologie Dr. Sue Johnson. Ze heeft hierbij gebruik gemaakt van de hechtingstheorie van Bowlby, die gericht is op hechtingsgedrag tussen ouders en kinderen. Deze theorie heeft ze vertaald naar hechtingsgedrag voor stellen.
EFT helpt stellen om meer verbonden te zijn. Het doel is het begrijpen van de emoties die aan (niet gewenst) gedrag ten grondslag liggen. Emoties zijn hierin het doel en het middel tot verandering. Uiteindelijk leidt dit tot een veranderd gedrag. Een nieuw hechtingsgedrag, waardoor stellen zich op een dieper niveau veilig en verbonden voelen.
Dit geldt zowel bij:
- monogame relaties, die een fase kunnen hebben waarbij ze elkaar ontgroeid zijn
- relaties waarin is vreemdgegaan en het vertrouwen hersteld moet worden
- bij stellen die ervoor kiezen om hun relatie te openen.
Om wat dieper in te gaan op open relaties:
Bij het openen van je relatie kun je te maken krijgen met een toename van emoties. Mooie zoals blijdschap, trots, verwondering. Maar ook emoties die je misschien liever niet wil zien. Emoties zoals jaloezie, angst, schuld of schaamte. Deze laatste emoties kunnen een bron worden van ruzies. Ruzies die meestal ontstaan omdat één van de partners een verlies van verbondenheid ervaart. Binnen EFT worden deze ruzies onder de loep genomen, er wordt onderzocht hoe deze patronen in ruzies lopen, welke emoties hieraan ten grondslag liggen, en ook hoe op een dieper niveau vaak onbedoeld pijnpunten worden geraakt. Op het moment dat helder wordt hoe deze patronen verlopen, is het ook mogelijk deze te doorbreken en nieuwe patronen er voor terug te plaatsen. Nieuwe patronen die beter aansluiten bij de behoefte van elke partner en daarmee de veilige verbinding in de relatie herstellen.
Volwassen partners zijn emotioneel afhankelijk van elkaar voor hun levensgeluk. Dit staat soms haaks op de gedachte dat we allemaal individuen zijn, die in staat horen te zijn onafhankelijk te staan in het leven. Emotionele afhankelijkheid is echter geen zwakte en hoeft ook niet hoeft te betekenen dat je niet voor jezelf kunt zorgen. Integendeel, wie zeker is van de liefde van zijn of haar partner, gaat met een geruster gevoel de wereld in.
EFT is een wetenschappelijk beproefde methode met een groot slagingspercentage. Ik werk veel met stellen waar een ander in het spel is, hetzij stiekem zoals bij vreemdgaan, hetzij open, zoals bij een open relatie. Ik richt me hierbij op de vaste relatie en het herstellen en bevorderen van de veiligheid tussen hun. Het is aan het stel, voor welke relatievorm ze vervolgens kiezen.
Zelf beleef ik al drie jaren een relatie als single man met een getrouwd stel. 3 jaar ging het goed totdat de mannelijke partner er abrupt in woede een eind aan maakte. We zijn nu door het veranderde nieuwe en vierde jaar heen. De vrouw en ik houden nog steeds van elkaar maar de mannelijke partner drijft weg omdat hij nergens echt in wil gaan en veel oordelen heeft. Hij heeft mij, zoals ik het beleef van de ene op de andere dag verbannen. toch gaan de vrouw en ik door omdat we een enorme vertrouwensband hebben en veel van elkaar houden. Het vertrouwen bij de twee partners is vrijwel verdwenen. Dat komt m.i. omdat de mannelijke partner niets wil delen. Mijn langzaam gegroeide indruk is dat hij dit qua gevoel helemaal niet aan kan (en niet wil aankunnen) en ooit sexueel taboe doorbrekend wilde zijn maar daar faliekant op terug is gekomen uit angst zijn vrouw aan mij te verliezen.
Nu de testvraag van Coby:
Open dit confronterende gevoel omdat je het ooit ook zelf hebt gedaan en je nu direct ook schuldig voelt naar je partner omdat je het haar niet gunt.
Maak die kern duidelijk zodat je eerlijk bent over jouw gevoel en daardoor misschien haar die nieuwe relatie met een man wel gunt.
Je gunde het jezelf immers ook. Doordat je dit opent binnen je eigen relatie ben je niet bedreigend en heb je de kans dat daardoor je partner relatie beter en dieper wordt.
Mijn visie:
Het beleven van je zelf in meervoudige relaties (Polyamorie) is een heel oud menselijk gegeven.
Het valt onder de opvattingen van het sjamanisme. sjamanisme is een van de oudste vormen waar mensen zich verbonden konden voelen met de Aarde en het Universum (Medicijnwiel. Daar werk ik al jaren mee als begeleider en sjamanistisch processen van mensontwikkeling.
Bij veel oude culturen speelde de liefdesvorm zoals wij die nu kennen helemaal niet.
Er werd geleefd in een groep of stam waar vrouwen voor de kinderen en het eten zorgden en de mannen de buit van de jacht binnen brachten. Sexualiteit was een natuurlijke drang van beide sexe en zorgde er voor dat de groep in stand bleef. Het werd niet gezien als promiscue daad of daden.
Wij mensen verwachten door een huwelijk dat een mens de andere mens alles biedt. Dat kan nooit.
Daardoor worden we onvrij. bovendien hebben we in vele gevallen niet geleerd onszelf goed in gevoel naar elkaar uit te drukken. Na de verliefdheid is het houden van niet vanzelfsprekend. Daar hebben velen geen inzicht in. Het leren leven met diepere gevoelens betekent openheid naar vermogens en onvermogens van ons als individu. Het vraagt veel innerlijk ontdekkingswerk en daarbij innerlijke moed al je eigen aspecten onder ogen te zien. Door andere verhoudingen in je leven te ervaren naast je vaste relatie kun je als je dat echt wilt jezelf beter leren kennen. Niet om alleen maar sex te hebben. Het gaat dus ook om een gevoel van verbondenheid. Daaruit kan inzicht ontstaan in bewustzijn in ontwikkeling.
Dank je wel een reactie. Lijkt me best pittig om iets dat drie jaar lang zo mooi was, ineens in zwaar weer te zien komen. Om het verdriet in de vaste relatie te zien en wie weet, misschien ook wat ongerust te zijn over wat de toekomst brengt voor jou/jullie. Hoe ga je hier het beste mee om? Wat is de rol van de partner? Wat is de rol van de geliefde? Hoe reageren partners en geliefden als de sfeer wat grimmiger en ongemakkelijker wordt? Wordt de schuld bij degene gelegd die moeilijk doet, of is het, zoals in bijvoorbeeld Ubuntu de gedachte “wat doen wij, dat die ander zo reageert?” Oftewel: hoe veilig voelt deze open relatie nog voor de mannelijke partner? Voelt hij zich gesteund door zijn vrouw? Heeft hij het gevoel dat zij loyaal is? En hoe voel jij als geliefde voor hem? Voel jij voor hem als een vriend van de relatie of alleen als een vriend van zijn vrouw? Als hij zich niet gesteund voelt door zijn vrouw of door jou, dan zal hij misschien toch enigszins in de stress zijn. En wat doet deze stress weer met jou en met zijn vrouw? Ik kan me voorstellen dat iedereen in deze setting wat angstig is.
Je hebt helemaal gelijk, dat we in elke relatie weer iets nieuws over onszelf, de ander en over relaties in het algemeen leren. Het is wel belangrijk dat we ons veilig voelen. In een onveilige situatie is vaak weinig ruimte voor reflectie en persoonlijke ontwikkeling. Kwetsbaarheid, compassie en empathie kunnen helpen om die veiligheid te vergroten. En misschien ook een pas op de plaats.
Ik hoop dat jullie er goed uitkomen. Je mag gerust nog eens reageren om te vertellen hoe het is afgelopen.
Beste Rhea,
Waar ik benieuwd naar ben, is naar een open relatie van 1 kant. Is daar de therapie ook geschikt voor?
Ik gun het mijn partner wel, maar hoop dat ik er mee om kan gaan zeg maar….
Groetjes Coby
Mijn gedachte is dat wanneer een stel veilig verbonden is, gevoelens van angst en jaloezie zullen verminderen. Ik ga er dus niet vanuit dat je moet leren loslaten. Ik ga ervan uit dat het juist draait om leren vasthouden. Met andere woorden er is dus veiligheid nodig om vrijheid te kunnen hebben. Ik heb stellen gehad, die eenzijdig geopend waren. Een ervan vind je als je op mijn website bij de reacties onder “Therapeut” kijkt. Vanuit het oogpunt van veiligheid zou je zelfs kunnen denken, dat wanneer alleen één van beide partners een lover heeft, er tenminste één partner is, die dat niet heeft. Oftewel, die veiliger is. Veiliger dan wanneer allebei de partners een lover hebben.
Beste Coby
Beste Rhea
Ik bevind me ongeveer in hetzelfde schuitje.
Eerst zal ik eerlijk vertellen dat, wanneer onze kids klein waren de zin in sex bij mij partner ver te zoeken was. Ik heb dan een paar keer steeds met een verschillend koppel afgesproken voor sex. Maar voelde me daar steeds tegenover mijn partner schuldig over.
Nu heeft zij iemand tegengekomen waarmee ze een relatie wil. Ze voelt zich daar op geen enkel moment schuldig over omdat ik het ook al gedaan heb in het verleden.
Maar ik zie toch een essentiëel verschil. Voor mij was het gewoon sex met een koppel (nooit 2x hetzelfde koppel) . Zij wil een relatie (om de sex zegt ze) met een man alleen.
Ik wil haar dit gerust gunnen en vind het van mezelf hypocriet om dat niet te doen, maar heb het er ontzettend moeilijk mee. En meteen voel ik me weer schuldig omdat het voor mezelf lijkt dat ik haar dit niet gun.
Voor alle duidelijkheid. Mijn partner was op de hoogte van mijn dates met deze verschillende koppels.