Het herkennen van ongemak in een open relatie
Erkennen van ongemak (zie mijn vorige blog) kan alleen als het ongemak ook herkend wordt.
“Dat vind ik zo fijn aan Lara, ze stemt altijd af of het voor mij nog goed is, als ze over andere geliefdes vertelt.” Mijn man is blij met zijn nieuwe vriendin. Ik ook. Al heb ik haar niet gezien, ze voelt goed.
“Jij doet dat niet bij mij.” Het is eruit, voor ik er erg in heb. Na ruim 10 jaar non-monogamie, zorgt zo’n datende periode nog steeds voor een schommeling in ons relatiebootje.
“Jij ook niet bij mij.”
“Hoe bedoel je?” vraag ik verrast.
“Nou, dat je een platonische relatie met K2 wil proberen.” Mijn nieuwe lief stelt een platonische relatie voor. Voor mij voelt het als een afwijzing: wel leuk, maar niet lekker. Ik ben perplext door de reactie van mijn man.
“Jij gaf aan, dat je dat zelf helemaal niets zou vinden! Als jij dat met Letty (zijn andere vriendin) had, zou je het niet volhouden. Wat viel er voor mij dan nog te vragen of zeggen?” Toch besef ik nu dat dit niet helemaal waar is. Er was wel een steekje, zo klein, dat ik er soepel overheen stapte.
“Ik voel het nu pas.” Zegt mijn man. “Ineens voel ik dat dit misschien wel intiemer, emotioneel sterker verbonden is, dan een relatie met seks.” Dat! Dat was het steekje, toen hij Letty als voorbeeld nam.
Herkennen van moeilijke situaties helpt de stress dragelijk en kort te houden
Veel boeken over stress gaan over de uitleg over stress en het herkennen van stress bij jezelf. Bij een non-monogame relatie helpt als je gaat herkennen welke moeilijke situaties tot stress kunnen leiden bij je partner. Dit heeft alles te maken met (aan)voelen en er voor open willen staan.
Een open relatie zou je kunnen zien als een onveilige relatievorm, daardoor zal er vaak enige mate van stress zijn. Elke verandering, denk aan een nieuwe liefde, kan zelfs tot een piek in stress leiden. Dit is in mijn ogen geen individuele aangelegenheid (de partner is zo jaloers), maar een relationele (ik heb een nieuwe partner, waardoor er een disbalans is in onze relatie en waarbij we alle drie (of meer) een nieuwe balans moeten vinden). Deze stress hoort dan ook in de relatie opgepakt te worden. Want stress waar zorg voor is, neemt af en duurt korter. Met kortdurende stress kunnen partners vaak goed overweg, sterker nog: het leidt tot een impuls in het leervermogen van alle betrokkenen. Langdurige hoge stress kan echter tot emotionele hoog oplopende conflicten leiden, tot uiteindelijk uitputting en zelfs het opgeven.
Hoe eerder een mogelijke stressvolle situatie herkend en erkend wordt, hoe sneller de balans, verbinding en zelfs humor weer terugkeert.
Dat moet toch kunnen?
Het zinnetje dat in mijn praktijk regelmatig naar voren komt, terwijl het blijkbaar niet kon. Tuurlijk zou je pas appen, wanneer je naar huis ging, maar de gedachte was ’s ochtends en niet pas ’s avonds. Tuurlijk was het goed dat je met een ex-geliefde afsprak, maar bij het strand dacht ik aan iets met badkleding en niet zonder. En dat de afspraak met ons verzet wordt, vanwege je andere vriendinnen die het lastig hebben, dat begrijp ik , maar dat je nu zegt dat we onze afspraak toch nog niet ‘definitief’ bevestigd hadden…. Een greep uit een paar voorbeelden. Herkenbaar?
Niet herkennen heeft vaak met angst te maken. Je wil zo graag wat met je andere partner, maar je wil je bestaande partner niet kwetsen en je houdt jezelf voor dat het vast goed is of wel moet kunnen. Rationeel kan het ook. Rationeel kan alles. Maar een rationele gedachte staat soms haaks op een emotioneel proces. Een open relatie is eerder een emotioneel proces dan een rationele. Wees dus alert op het kleine knagende gevoel, dat er meestal wel is. Ik had het in mijn situatie gemist.
Op het moment dat mijn man de rollen omdraaide, kon ik in een fractie voelen, hoe intiem ik het zou vinden als hij een platonische relatie had. De opluchting toen hij zei, dat hij dat niet zou willen, maakte dat ik direct losliet en niet meer bij het ongemakkelijke gevoel bleef. Het moment om in te voelen hoe deze platonische voor mijn man aan zou voelen, ging daardoor voorbij.
Benoem en controleer
Stem dus af en controleer of het goed is. Niet alleen op het moment zelf, maar ook later. Voor je partner betekent ongemak niet persé dat iets niet mag, het zegt vooral, dat het een moeilijke situatie was om mee om te gaan. Door extra te controleren, voelt je partner zich gezien en het geeft het gevoel dat ongemak er mag zijn. Het maakt jou betrouwbaar, omdat je niet wegkijkt bij een (mogelijke) moeilijke situatie. Dat geeft vertrouwen en maakt de situatie veilig.
Deze situatie begon misschien met de geliefde van mijn man, maar het echte ongemak zat in de relatie met mijn geliefde. Ook dat is herkennen, erkennen en er natuurlijk iets mee doen.
“Je hebt gelijk.” Zeg ik. “Als jij dit zou doen, zou ik het ook eng vinden. Is het nog steeds okay voor jou als ik het toch samen met hem wil ontdekken?” Mijn man slaat zijn armen om me heen en knikt.
“Ben je er voor mij als het op niets uitloopt?” Dat is mijn angst. Ik begrijp de angst van mijn man voor de compenserende sterkere emotionele verbondenheid, maar ik voel vooral hoe gehandicapt ik me voel bij het wegvallen van de seksuele verbondenheid. Toch zijn situaties met een handicap een bron van inspiratie voor mij. Mijn man geeft me een zoen op mijn voorhoofd en drukt zijn neus tegen de mijne.
“Zeker” zegt hij “En…vind jij het goed als ik met Lara een uitje heb?” Werkelijk hij weet zijn kansen te grijpen. Ze kennen elkaar nog maar net. Vroeger gingen er jaren overheen voordat er uitjes waren.
“Tuurlijk! Misschien ga ik wel met K2 een wandelingetje maken .” Wat mijn man kan, kan ik ook 🙂
Hoe ga jij om met mogelijke moeilijke situaties? En je partner(s)? Zoals altijd ben ik heel benieuwd naar jullie ervaring.
Lieve groet,
Rhea Darens
EFT-relatietherapeut voor stellen in een open relatie
Schrijfster van “Een open relatie niet voor watjes”
Whatsapp: +31 6 4 158 7202
Dag Rhea
Ik ben een watje denk ik.
Je stelt het allemaal zo makkelijk voor. Maar dat is het alles behalve. M’n echtgenote heeft u zo’n 3 jaar een minnaar. Ze wil dat zo niet benoemen maar de feiten spreken haar tegen. Al 3 jaar lang spreekt ze regelmatig af met een man. Ze gaat er samen mee skiën, samen mee wandelen. Ze heeft er niet alleen een seksuele relatie mee maar ook een emotionele relatie. Daarvoor heeft ze nog een paar keer met een andere man afgesproken, daarover gelogen. Een wonde met een lelijk litteken dat blijft.
Maar daar wil ik het niet over hebben. Wel over het herkennen van moeilijke situaties.
Wanneer zij afspreekt met haar minnaar (minder dan haar lief is, meer dan mij lief is) merk ik dat ze in de dagen ervoor weinig fysiek contact kan verdragen bij mij. Dit kan uiteraard ook andere redenen hebben, aangezien ze op dit moment wel in een dipje zit. Maar toch Ik dacht eerst dat het door die dip kwam, maar ik het vermoeden groeit dat er meer achter zit.
In de dagen nadat ze van haar minnaar terugkomt, dan heb ik weer totaal geen zin in intiem contact. (“ja nu moet ze ook niet afkomen” weet je wel.). Maar dat betekent wel dat er nog nauwelijks intimiteit tussen ons is.
Ik weet dat deze minnaar geen bedreiging is voor ons huwelijk. Daar ben ik van overtuigd.
Maar ik vrees dat ik harder geraakt ben in mijn mannelijkheid dan ik zelf wil toegeven. Ze vindt me duidelijk niet mee aantrekkelijk. En dat besef begint zwaar door te wegen. Ik zal haar ook nooit vragen om die relatie op te geven, ook al voel ik steeds weer een steek wanneer ze vertrekt.
Al mijn liefde die ik voor haar voel, gaat naar het begrip opbrengen voor haar minnaar. Maar heb daarnaast niet veel meer over. Wat maakt dat er nog weinig liefde over is om gewoon samen te genieten.
Vroeger was ik gelukkig wanneer zij gelukkig was. Maar nu lijkt het alsof ik haar enkel nog gelukkig kan maken door haar naar haar minnaar te laten gaan, die haar op zijn beurt gelukkig maakt.
Maar dat maakt mij er niet gelukkiger op.
Ik heb het zelf ook geprobeerd om een minnares te vinden. Via alle mogelijke datingwebsites waar je als man langs alle kanten wordt bestookt met fake profielen. 30 vrouwen die allemaal smeken om met je in bed te duiken? Yeah right, zo’n adonis ben ik ook niet. Dus dat heb ik enigszins opgegeven.
Andere kanalen dan maar? Die zijn er niet zo veel. En ik ben heeeel slecht in het herkennen van flirtsignalen.
De weinige keren dat ik dan toch een contact vind, wezen ze me telkens weer af. Je hebt als vrouw nu eenmaal een megavijver om in te vissen. Het liefst ga je dan voor de lekkerste vis (en schijnbaar kan ik ze er niet van overtuigen dat ik de lekkerste vis ben).
Met elke afwijzing voel ik me nog een stukje onaantrekkelijker. Misschien voelen die dames ook dat ik niet écht een minnares wil, maar gewoon lekkere sex.
Samen daten dan maar., leuk. Maar dat doet ze dan voor mij. Ook al geen boost voor mijn zelfvertrouwen.
En laat daar nu net de sleutel inzitten. Een man met zelfvertrouwen, die goed zit in zijn vel, zichzelf aantrekkelijk vind, is aantrekkelijk voor vrouwen.
Ik weet dat ik verder wil met deze partner, alleen heb ik op dit moment geen energie en ideeën hoe het verder moet.
Haar minnaar is nu vertrokken voor een langere periode. In januari gaat ze naar hem toe om samen te skiën (ik zou mezelf een megaklootzak vinden, mocht ik haar dat ontzeggen want ze skiet ontzettend graag), maar geen haar op mijn hoofd twijfelt eraan dat er zich snel een nieuwe minnaar op haar pad zal aandienen.