“En wat hebben jullie gegeten?” Ik begroet, besnuffel, bezoen mijn man, als hij weer terugkomt van zijn minnares. Ik ben gek op de afscheids- en ontvangstrituelen. Als jonge honden dartelen we om elkaar heen.
“Het was weer heerlijk.” In geuren en kleuren beschrijft hij de salade die zijn minnares die avond ervoor gemaakt had. Liefde gaat door de maag. Niet alleen bij hem, ook bij mij. Al is het ’s ochtends vroeg en heb ik goed ontbeten, het water loopt me in de mond.
“Wat lekker!” verzucht ik “Beschrijf het nog een keer…”
Ik sta versteld van mezelf. De vorige keer dat mijn man een minnares had die zo lekker kon koken, was hij veiliger op een smal paadje langs het ravijn, dan te kirren over haar exquise aardbeien.
Ik ben gegroeid. En als ik eerlijk ben, gebeurde dit net als bij de groeisprongen uit het babyboek “Oei, ik groei.” Er was een pijnlijke fase. De fase waarin alles uit balans raakte, waarin we veel ruzie maakten, elkaar niet begrepen en al onze slechte eigenschappen uitvergroot leken. Het leek of we elkaar niet meer konden vinden. Na een jaar ontstond er een nieuw evenwicht. We voelden ons gegroeid, alsof we grote stappen hadden gemaakt in onze persoonlijke ontwikkeling. We zijn nu een paar jaar verder, maar het liefdevolle is gebleven. We zijn op een bewuste manier gelukkiger.
De vraag is echter wat er nu veranderd is. Ben ik bijvoorbeeld echt minder jaloers, kan ik beter loslaten of is er nu minder aanleiding om jaloers te zijn? Misschien wel alle drie. We zijn vooral meer verbonden, hechter. Waarschijnlijk dat hierdoor onze kracht meer zichtbaar wordt, in plaats van onze valkuil. Zoals in de kernkwadranten theorie van Daniël Ofman.
Dit model gaat uit van vier kwadranten:
- Je kracht. Dit is wat je 90% van de tijd vertoont. Mijn kracht is bijvoorbeeld, dat ik liefdevol ben.
- Je valkuil. Dit kun je zien als een doorgeschoten kracht. Komt ongeveer 10% van de tijd voor, bijvoorbeeld wanneer je ‘klem’ zit. Mijn valkuil is dat ik op een claimende manier jaloers kan zijn.
- Je aandachtspunt. Datgene wat je kan leren, om uit je valkuil te blijven. Mijn aandachtspunt is bijvoorbeeld om los te laten.
- Je allergie. Mijn allergie betreft mensen die afstandelijk zijn.
Hierin haakt je allergie weer naadloos op de valkuil van een ander. Kijk maar naar de invuloefening hieronder.
Dit is een goede oefening om als stel te doen. Als je deze theorie van Daniël Ofman vervolgens koppelt aan Emotionally Focused Therapy van Sue Johnson, dan krijg je een mooi instrument om een stap dieper te gaan op waar je eigen pijnpunten zitten. Met name de allergie is een interessant uitgangspunt. Een allergie raakt vaak aan een pijnpunt. Zodra je jouw pijnpunt kent, kun je er ook achterkomen wat je diepste behoefte is.
Ik werk door middel van Emotionally Focused Therapy vooral aan de verbondenheid bij een stel. Zodra een stel verbonden en gehecht is, bevindt het zich in gunstige omstandigheden, waardoor met name de kracht van beiden naar voren komt. Door de rust en de veiligheid ontstaat er ook een ideaal klimaat om aan eventuele uitdagingen te werken. Hier ben ik zelden voor nodig. Zodra een stel veilig gehecht is, worden de partners elkaar trainer en coach. Een betere kun je niet hebben.
“Ze heeft het recept meegegeven.” Mijn man is weer terug. Het is niet eens meer de vraag of we dit gaan eten, eerder wanneer. Ik kan niet wachten.
Hoe zetten jullie je kracht in, in je relatie? En op welke manier gaan jullie om met je valkuil? En….met welk recept gaat bij jullie de liefde door de maag?
Rhea Darens
EFT-Relatietherapeut