“En werkt dat nou? Een open relatie?” Ik zit op een terrasje met een programmamaakster voor tv, die wat meer achtergrond informatie over open relaties wil. De zon schijnt, het programma is boeiend, maar er zit een ethische kant in, waar ik mijn vraagtekens bij heb. Even sta ik met mijn mond vol tanden. 40% echtscheidingen als het gaat om eerste huwelijken, ongeveer 75% van tweede huwelijken binnen drie jaar. Als een vliegtuig dit percentage van neerstorten had, bleef iedereen veilig met zijn voeten aan de grond. Toch is er niemand die vraagt “En werkt dat nou? Een monogame relatie?” Tegelijkertijd is het fijn dat iemand oprecht het gesprek hierover aangaat.
“Wat bedoel je, met werkt het? Dat we vrolijk en blij, zonder jaloezie en gedoe een open relatie kunnen hebben?”
Ze knikt. “Nee in dat geval werkt het niet. Gedoe is een onderdeel ervan, dat vroeger of later de kop op steekt. De vraag is in mijn ogen niet hoe we dit kunnen voorkomen, maar eerder hoe we ermee om kunnen gaan.”
Duurzame relaties zijn monogaam en ook non-monogaam
“En ze leven nog lang en gelukkig”….en monogaam. We zijn er mee groot gebracht. Toch zijn het aantal langdurige relaties, dat de hele relatieduur strikt monogaam is geweest, op één hand te tellen. In veel relaties is er een non-monogaam moment geweest bij tenminste één van de partners. Vreemdgaan komt het meest voor, maar daarnaast kiezen ook steeds meer stellen om al dan niet tijdelijk hun relatie te openen.
Een aantal jaar geleden zag ik de film Snow White and the Huntsman. Hier waren twee mannen verliefd op Sneeuwwitje: de prins en de jager. Aan het einde was voor mij niet helder of er een keuze was gemaakt. Deze film werd geen kaskraker, maar was daardoor niet minder interessant.
Ook in de media merk ik dat er steeds meer aandacht komt voor alternatieve relatievormen. Zoals bij journaliste Inge Kramp die mij interviewde voor Zicht Op en de Optimist. In deze blog vinden jullie haar artikel terug. Ik zou het leuk vinden om te horen, hoe jullie hierover denken.
Een relatie hebben: Mag het moeilijk zijn? Door Inge Kramp
Verliefd, verloofd, getrouwd. Het klinkt als een sprookje en in het begin is dat het vaak ook. We leren iemand kennen, krijgen vlinders in de buik en willen de rest van ons leven samen delen. Trouw tot de dood ons scheidt. Zo mooi als de beginjaren vaak zijn, zo beknellend kan een relatie naar mate de jaren vorderen gaan voelen. En wat doe je dan? Kies je voor een scheiding? Meld je je aan op Second Love? Ga je in therapie? Relatietherapeute Myra Rhea Darens begeleidt in haar praktijk zowel monogame als non-monogame stellen. ‘Voor welke relatievorm je ook kiest, lastige periodes horen erbij. De vraag is of dat mag; mag het moeilijk zijn?’
In je relatietherapiepraktijk werk je met zowel non-monogame als monogame stellen. Begeleid je ze op dezelfde manier?
‘Ja. Mijn focus ligt op het versterken van de vaste relatie, zodat die weer veilig, hecht en verbonden is. Ik maak in alle gevallen gebruik van de EFT-methode van Sue Johnson. EFT (Emotionally Focused Therapy-red.) is een goede manier om emotionele verbondenheid te creëren. Mensen komen bij mij ten tijde van crisis. Bij monogame stellen komt het een enkele keer voor, dat ze alleen in therapie gaan om het uit te maken. Maar de meeste stellen, komen om te onderzoeken hoe ze zo vast konden lopen en of ze elkaar weer kunnen vinden. Ergens is het gevoel van veilig met elkaar verbonden zijn in het geding gekomen.
Dit kan leiden tot een angst om elkaar kwijt te raken. Als reactie hierop, halen we alles uit de kast om onszelf in veiligheid te brengen. De een trekt zich terug, de ander gaat van zich afslaan. Vaak met onbegrip, verwijten en ruzies als gevolg. Het is de kunst om zicht te krijgen op de strategie die je inzet wanneer je je onveilig voelt. Ben jij een aanvaller en ga je het gevecht aan? Of ben je een vermijder en probeer je problemen te ontkennen en klein te maken?
Zien wat je doet is stap één. Voelen welke pijn daar onder zit en deze durven delen met je partner is stap twee. De laatste en onmisbare stap is de ervaring opdoen dat je partner er voor je wil zijn. De troost en compassie die wordt geboden op het moment dat de je op je kwetsbaarst bent, biedt toegang tot verbinding. “Ben je er voor me als ik je nodig heb?” willen we weten. Vertrouwd raken met de eigen emoties en de bereidheid hebben om aanwezig te blijven bij de emoties van de ander zijn de basis voor een veilig verbonden relatie. Hoeveel ruzies, moeilijkheden en uitdagingen er ook voorbij komen, er is vaak een weg terug naar verbinding. Een weg terug naar elkaar.’
Wat maakt het goed houden van een relatie zo moeilijk?
Langdurige relaties zijn niet altijd eenvoudig. De kans op een scheiding is volgens het CBS op dit moment 40%. Als je zou weten dat er 40% kans is dat een vliegtuig neerstort, zou je er dan instappen? Geen haar op je hoofd! Maar dat 40% van de relaties eindigt in een scheiding is voor niemand reden om er niet aan te beginnen. Er is een intrinsieke behoefte aan een diepere verbinding met een ander. Tegelijkertijd zullen de meesten van ons meer dan één relatie in hun leven hebben. De een kiest voor seriële monogamie (scheiden), de ander voor vreemdgaan en weer een ander voor een open relatie. Wat mij betreft is het een niet makkelijker of beter dan het ander. Een relatie beëindigen is pijnlijk, vreemdgaan kan tot een vertrouwensbreuk leiden en een open relatie is ingewikkeld. Fussy periods maken deel uit van het leven. Het is de kunst om dat te accepteren en ermee te leren omgaan.’
Wat bedoel je met fussy periods?
‘Rommelige perioden. Tijden waarin het lastig is. Waarin je je niet lekker in je vel voelt, je vastloopt in je werk of het niet stroomt in je relatie. Elke relatie heeft hier vroeger of later mee te maken. Blijkbaar horen rommelige fasen bij het leven en is het misschien zelfs nodig om te kunnen groeien. De vraag is, hoeveel ruimte daarvoor is in een maatschappij met een grote focus op geluk. Dit noem ik weleens de “tyranny of happiness”. We zetten massaal zo in op het najagen van geluk, dat we voorbij gaan aan de realiteit. Die is veel weerbarstiger. Fases waarin we het niet weten, stomme dingen doen, wat proberen, falen of ons schamen, horen óók bij het leven. Het delen van eerlijke en kwetsbare verhalen zou kunnen helpen, om tegenslag in een perspectief te plaatsen. Niet alleen verhalen van onze leeftijdsgenoten, ook van de generatie boven ons. Al jaren probeer ik in contact te komen met ouderen die in de jaren ’60 en ’70 een open relatie hadden. Ouderen die de moed hebben om deze ervaring met mij te delen. Het is me nog niet gelukt. Het onderwerp wordt als pijnlijk gezien. Wellicht speelt ook mee, wat een oudere dame me vertelde: dat haar generatie niet had leren praten. Misschien is leren praten over en leren luisteren naar kwetsbare verhalen een vaardigheid die we samen nog moeten leren. Er valt veel bij te winnen. Door meer open te zijn en steun te vinden bij elkaar wanneer het lastig is, geven we onszelf de mogelijkheid vaardigheden te ontwikkelen om om te gaan met pijn en verdriet.’
Je schreef het boek ‘Een open relatie, niet voor watjes, over (on)veiligheid in de liefde’. Waarom moest dit boek er komen?
‘Met mijn boek wil ik mensen met een open relatie een hart onder de riem steken. Een open relatie is topsport bedrijven. Je komt jezelf tegen, ervaart pijn, voelt je kwetsbaar en bent soms misschien zelfs wanhopig. En dat is niet erg. Sterker nog; het hoort erbij. Ik hoop dat dit boek stellen helpt om zichzelf toe te staan met alles wat voorbij komt. Ja, het mag moeilijk zijn; dat is de boodschap.’
In je boek ben je heel open over de ruzies, het ongemak en de pijnlijkheden in je eigen relatie. Ook vertel je dat je man en jij twee relatiecrises hebben doorstaan. Wat maakt dat jullie nog steeds kiezen voor non-monogamie?
Ik denk, omdat het nog steeds meer oplevert dan dat het kost. Voor mij is dit een hele inspirerende fase in mijn leven en het blijft boeien. Dat we door de stormen hebben weten te zeilen helpt daarbij. Zoals ik het zie; of je nou kiest voor een open relatie of een monogame relatie, ergens zul je in een storm terecht komen. En niet één keer, waarschijnlijk vaker. Dan kun je maar beter leren zeilen, toch? En het gekke is, juist in de pijn van de storm komt de verandering. “First we suffer, than we learn, than we change” zei Rumi al’.
P.S. mocht je naar aanleiding van dit artikel iemand weten die in de jaren ’60 en ’70 een open relatie had, of ben je een kind van iemand die in de jaren ’60 en ’70 een open relatie had, neem dan gerust contact op met info@openrelatie.nu
P.P.S mocht je naar aanleiding van dit artikel behoefte hebben aan relatietherapie, neem dan ook gerust contact op.
Met vriendelijke groet,
Rhea Darens
Gevorderd EFT-relatietherapeut
Tja ik heb je site goed door gespit. Mijn man en ik waren begonnen met dat hij was verliefd geworden op een ander. Ik die net een burn-out had overwonnen door een hoop coach. Zelf zo sterk dat ik hem feliciteerde en zei is goed. Ik verhuis naar de camper en ga jij maar ontdekken waar dit heen gaat.
Nog geen 3 weken in het proces om te gaan scheiden trekt hij mij het bed in en na een hartstochtelijke vrij partij barst hij in huilen uit. Hij zegt dat hij niet zonder mij kan en hij mij zo mist.
Ik hoor iedereen denken ja zo gaat dat als de nieuwe liefde toch niet is wat hij er van verwachte. Nou daar zit ook een heel verhaal achter ik heb hem gesteund en begeleid met alle ups en downs. Kan over die 3 weken een heel boek schrijven.
De situatie waar we ineens in belande was zijn strijd dat hij van 2 vrouwen houd wat nu??
Na veel praten flap ik er ineens uit misschien ben jij een man die een open relatie wilt.
De rest van de avond hebben we wel gepraat maar als een kippen zonder koppen. Zat geen logica in.
Met een knop in mijn maag naar het werk. Gelukkig was het rustig en heb ik internet afgezocht naar open relatie. Na het lezen er van kon ik s’avonds het gesprek weer opstarten. Praten luisteren terug koppelen. Wauw wat is dit. Beide voelen we ons goed maar vinden het spannend.
Ik de gek wil na een paar keer goed gesproken te hebben er over regels.
Er is een strijd want zijn SL vind dat ik alles bepaal. Ik hou voet bij stuk dit is maar eigenlijk 1 regel niet elk weekend.
Er ontstond op een gegeven moment een strijd toen we een weekend weg waren( het ingewikkelde is zijn SL is de zangeres van de band). Mijn man en ik hadden samen al aardig wat dingen door gesproken.
Tijdens het optreden zag ik dat haar man het er best moeilijk mee had. Ook voor mij was het wel even slikken. Maar ik wou hem steunen en even een luisterende oor bieden. We zijn met ons tweetjes ergens gaan zitten babbelen terwijl onze partners aan het optreden waren. Na de set voegde ze bij ons en zij werd woest op haar partner. Tussen mij en mijn man was het redelijk. Onze uitbarsting voornamelijk van mijn kant kwam pas later.
Onze ruzie was heftig maar wel luisterde en beantwoorde we elkaars vragen. Dat weekend heeft ons weer een stap in de goede richting gezet.
Nu het probleem waar wij tegen aan bleven lopen was dat mijn man de problemen die er in de relatie van zijn SL is wou oplossen. Na het weekend werd dat voor hem duidelijk en merkte hij ook dat er steeds meer op zijn bordje gelegd werd. Manlief en ik hebben op een gegeven moment daar alleen nog maar gesprekken over tot de bom barste tussen zijn SL en haar partner.
Hij wilt niet meer haar delen en zij durft zelf niks te beslissen.
Daar bij komt ook dat ze mij als bedreiging ziet. Beetje raar we hebben een open relatie en ik heb mijn man toestemming gegeven.
Tot vorige week dat manlief 2 nachten niet heeft geslapen en ik op de man af vroeg wat er aan de hand was. Hij zei dat zijn SL wel door wou zetten maar dan niks vertellen aan beide partners. Daar was en is hij geen voorstander van. Hij weet dat ik hem toestemming heb gegeven. Hij vroeg mijn mening maar ik kan het niet bepalen voor hem. Ik heb hem gezegd zijn hart te volgen en dat ik er voor hem ben mocht het nodig zijn. Onze open relatie regels zijn weer een beetje aangepast. Tot zo ver is voor ons tweetjes elke hobbel of probleem een leer moment geweest en onze liefde voor elkaar word nog inniger en sterker.
De problemen die er zijn heeft hij op haar schouders gegooid zij moet aan haar kant dingen bespreken en oplossen. Hij is het leuke lieve en lekkere extraatje geen relatietherapeut. Toen hij dat een goede plek kon geven. Ook dat we besproken hadden dat ik het nog steeds voor een open relatie ben. Ik hem steun in de keuze hoe hij het nu gaat aan pakken. Oef wat een feestje was het ik werd uitgemaakt voor een tof wijf en de beurt die er achter aankwam sprak zeker boek delen.
Manlief en ik gaan hier mee door en pakken elke obstakel 1 voor 1 aan. Tot zo ver is het voor ons een heerlijke boost voor onze relatie.
40% in eerste relatie en 75% in tweede relatie . met een vliegtuig vergelijken is niet eerlijk, grote kans dat je dood gaat.
van een scheiding niet.
ik geloof meer in “de kansen keren als je het blijft proberen” .
het is toch leuk weer een feestje een nieuw avontuur een nieuw begin , spannend verliefd goede sex (elke vrouw is weer anders) nieuwe mensen leren kennen (familie van de vrouw en haar vrienden en vriendinnen en kennissen) . natuurlijk is het de bedoeling niet maar het overkomt je .
niet te lang treuren, kop op we gaan er weer voor . laatste keer dat ik trouwde waren twee exen aanwezig op de bruiloft en het was best gezellig. dat zal met een vliegtuig niet gebeuren denk ik. alhoewel ik denk op mijn begrafenis zou het ook wel eens gezellig kunnen worden als mijn exen daar zijn.